در مکتب عاشورا 5

#در_مکتب_عاشورا

 

همراهی با حق هیچ وقت به اجبار صورت نمی گیرد حتی اگر حق دم تیغ باشد و شمشیر بالای سر او، به اجبار کسی را وا نمی دارد که شمشیر از بالای سرش بردارد؛
ضحاک بن عبدالله مشرقی از کسانی بود که پیش از واقعه ی عاشورا با امام همراهی کرد به شرطی که تا وقتی بودنش برای امام نفعی داشته باشد و هر وقت فایده ای نرساند، از حضرت جدا شود و راه خانه ی خود در پیش گیرد.
در گرماگرم جنگ وقتی برای امام جز اهل بیتش و دو صحابی از یارانش کسی نماند، شرط خود را به امام یادآوری کرد و اجازه ی مرخصی خواست،
امام در جواب او فرمود: خود دانی.

در مکتب عاشورا 2

#در_مکتب_عاشورا

عاشورا درس مذاکره نداشت، اگر هم داشت مذاکره ی ذلت ناپذیری بود:
«این فرد ناپاک‌زاده [عبیدالله] پسرِ ناپاک‌زاده [زیاد]، در انتخاب دو چیز پافشارى مى‌کند: یا مواجه با شمشیر و یا پذیرش خوارى و مذلّت؛ درحالى که هرگونه پستى از ما به دور است»

ساعتی در قطار - قسمت اول

«مار از پونه بدش میاد، در لونه اش سبز می شه»
این را آرش گفت، وقتی که قطار به ایستگاه قم رسید و بیرون قطار رو به روی کوپه ی ما آخوندی منتظر بود تا در واگن باز شود و او سوار.
آرش رو به من کرد و گفت: شرط می بندم این حاجی می آید سر ما خراب می شود و هم کوپه ای ما است.
بعد رو به آسمان کرد و گفت: خدایا! دو ساعت دیگر به اراک می رسیم، نگذاشتی این دو ساعت با خوشی و آرامش برسیم؟ آدم قحط بود آخوند سراغ مان فرستادی.