مایه مباهات

أَیُّها الفَاجِرُ جَهْلاً بِالنَّسَبْ

إنما الناس لأم ولأب

ای گناهکاری که به نسب آبا و اجدادی جهل داری

همانا مردم از یک پدر و مادر اند

هل تراهم خلقوا من فضة

أم حدید أم نحاس أم ذهب

آیا آنها را (چنین) می بینی که از نقره

یا آهن و مس و طلا خلق شده اند؟

بل تراهم خلقوا من طینة

هَلْ سِوَى لَحْمٍ وعَظْمٍ وَعَصَبْ؟

بلکه آنها را (چنین) می بینی که از گِل سرشته شده اند

(در نتیجه) آیا چیزی جز گوشت و استخوان و عصب اند؟

إنما الفخر لعقلٍ ثابتٍ

وَحَیَاءٍ وَعَفَافٍ وَأَدَبْ

مباهات کردن همانا برای (داشتن) عقل

و حیا و عفاف و ادب است.

دیوان امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام

صفحه 17

جمع و ترتیب: عبدالعزیز الکرم

خودباختگی ملی

#برشی_از_یک_کتاب

#اجتماعی

گاهی یک جامعه در مقابل جامعه دیگر خودش را می بازد، خودباخته می شود، مستسبَع می شود. گاهی یک جامعه جامعه دیگر را از روی زرنگی با عواملی که دارد خودباخته می کند. نیرنگ بزرگ استعمار با کشورهای مستعمره و کشورهای استعمارزده همین است، کوشش می کند که کشور استعمارزده اعتماد و ایمان به خودش و ایمان به حیثیت خودش را از دست بدهد؛ به فرهنگ خود، دین خود، ملیت خود، کتابهای خود، پیشوایان خود، به تاریخ گذشته خود و به هر چه که دارد بی اعتقاد شود، بگوید همه آن هیچ و پوچ بوده، ما که چیزی نیستیم، ما که هیچ هستیم، هر چه هست آنها هستند. این بزرگترین نیرنگ استعمار است؛ بی اعتقاد کردن، بی ایمان کردن یک ملت به شخصیت و هویت اجتماعی خودش. کاری میکند که این ملت، «بد» ی که از ناحیه استعمار بیاید بر«خوب» ی که از ناحیه خودش باشد ترجیح می دهد.

آیندۀ انقلاب اسلامی ایران، شهید مطهری، صفحه ۱۳۷

منبع: کانال حکمت مطهر در پیام رسان ایتا

تعیین امام

#برشی_از_یک_کتاب

#کلام_امامت

در تمام آیاتی که امام و خلیفه به معنای پیشوا و رهبر و جانشین و جایگزین آمده است با تعبیر «جعل» که در اینجا به معنی نصب و تعیین می باشد همراه است.

نخستین خلیفه که در قرآن نام برده شده، آدم است که خداوند او را در روی زمین خلیفه خود قرار داد و بدین گونه بیان فرمود:« و اذ قال ربّک للملائکة انّی جاعل فی الارض خلیفة...» خداوند به فرشتگان خطاب می کند و می فرماید: من در روی زمین پیشوا وخلیفه ای قرار می دهم. مقصود در این آیه آدم است که از جانب خدا بر روی زمین پیشوا و رهبر بوده است.

درباره ی داود نبی چنین بیان شده است: «یا داود انّا جعلناک خلیفة فی الارض...»

کلمه ی امام نیز در هر جا به معنی رهبر و پیشوا در قرآن کریم آمده است دنبال لفظ جعل می باشد.

درباره ی ابراهیم خداوند می فرماید:«قال انّی جاعلک للناس اماماً...» من تو را برای مردم امام قرار می دهم.

مجله شیعه شناسی، مقاله امامت و خلافت، علی اکبر شهابی، صفحات 66-67

سقیفه مخالف نص

#برشی_از_یک_کتاب

#تاریخ_اسلام

سقیفه گردهمایی است که بر پایه ی مخالفت با نص(1) است؛ چرا که اگر دستور پیامبر صلّی اللّه علیه و آله مبنی بر آماده سازی سپاه أسامه(2) اطاعت می شد، هیچ گاه فرصتی برای آنها(برگزارکنندگان) جهت برپایی چنین نشست هایی پیش نمی آمد. و هنگامی که پیامبر صلّی اللّه علیه و آله می فرمایند:« لعنت خدا بر هر آن کس که از سپاه اسامه باز بماند» [این کلام] بدین معنا است که سقیفه بر لعنت پایه گذاری شده است و اگر بخواهیم به روش فقهی بیان کنیم؛ [چنین است که] کلام پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله ثابت می کند که امر واجب است و سرپیچی از آن حرام است. و تا زمانی که سقیفه بر پایه ی حرمت سرپیچی از سپاه اسامه است، حرمت سقیفه بر (حرمت تخلف) مترتب است و این امر به این دلیل است که هر آنچه بر حرام مبتنی شده است، حرام می باشد.

و السقیفة مؤتمر قائم اساسا علی مخالفة النص؛ لأنّه لو اُطیع أمیر الرسول صلّی الله علیه و آله و سلّم فی تجهیز جیش أسامة لما کانت لهم فرصة فی إقامة مثل هذه المؤتمرات. و عندما یقول الرسول [صلّی الله علیه و آله]:«لعن الله من تخلّف عن جیش أسامة» بمعنی أن السقیفة قائمة علی اللعنة. و اذا اردنا أن نخضعها لأسلوب الأحکام، فانّ کلمة الرسول صلّی الله علیه و آله و سلّم تثبت أنّ الأمر واجب و و أنّ التخلف عنه حرام. و ما دامت السقیفة قائمة علی حرمة التخلّف عن جیش أسامة ترتب علیه حرمة السقیفة و ذلک من باب أن المبنی علی الحرام حرام!

ادریس الحسینی، لقد شیّعنی الحسین الإنتقال الصعب فی رحاب المعتقد و المذهب، ص 354،الطبعة الثالثة، 1995 م-1416 ه، دارالنخیل للطباعة و النشر، بیروت

(1) نص به معنای سخن صریح و روشن است و از نظر اصطلاحی به معنای سخنی است که هیچ احتمال دیگری جز همان معنایی که افاده می کند در آن راه ندارد.

(2) سپاه اُسامَه یا جَیش اُسامَه، نام آخرین سپاه فراهم‌شده به دستور پیامبراسلام برای دفاع در برابر حملات امپراطوری روم. این سپاه که با توجه به نام فرمانده آن اسامه بن زید به جیش اسامه معروف شد، به دلیل نافرمانی برخی از بزرگان صحابه، در زمان حیات پیامبر حرکت نکرد.

مرگ

_{جزی اللّه الموت عنّا خیراً فإنّه}

_{أبرّ بنا مِنْ کلّ شئٍ و أَرأف}

_{یعجّل تخلیص النّفوس من الأذی}

_{و یدنی من الدّار الّتی هی أشرف}

خدا به مرگ از جانب ما جزای خیر دهد که همانا او

از هر چیزی به ما نیکوتر و مهربان تر است

رهایی جان ها از هر آزاری را تعجیل می کند

و(رسیدن) به منزلگاهی که بهتر است، را نزدیک می سازد

دیوان امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام

صفحه 134

جمع و ترتیب: عبدالعزیز الکرم

ظلم نکن

لا تظلمنَّ إذا ما کنت مقتدراً

فَالظُلْمُ مَرْتَعُهُ یُفْضِی إلى النَّدَم

(به هیچ وجه) ظلم نکن هنگامی که توانا بودی

چون که چراگاه ظلم به پشیمانی ختم می شود

تنامُ عَیْنُکَ والمَظْلومُ مُنَتَبِهٌ

یدعو علیک وعین الله لم تنم

(بعد از آنکه ظلم کردی) چشم تو به خواب می رود و مظلوم هشیار است

علیه تو دعا می کند و چشم خدا به خواب نمی رود(دعای او را می شنود)

دیوان امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام

صفحه 184

جمع و ترتیب: عبدالعزیز الکرم

بعد از مرگ

ولو أنا إذا متنا تُرکنا

اگر بعد از مرگ، ما را به حال خود وا می گذاشتند

لکانَ المَوْتُ راحَة َ کُلِّ حَیِّ

مرگ راحتی هر زنده ای بود

ولکنا إذا متنا بُعثنا

لکن بعد از مرگ برانگیخته می شویم

ونُسأل بعد ذا عن کل شی

و بعد از آن از هرچیزی از ما سوال می کنند

دیوان امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام

صفحه 220

جمع و ترتیب: عبدالعزیز الکرم

روز جایزه

رَوَى جَابِر عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السّلام قَالَ: قَالَ النَّبِی [صلّى اللَّه علیه و آله]:  

«إِذَا کَانَ أَوَّلُ یوْمٍ مِنْ شَوَّالٍ نَادَى مُنَادٍ: یا أَیهَا الْمُۆْمِنُونَ اغْدُوا إِلَى جَوَائِزِکُمْ» ؛

ثُمَّ قَالَ: یا جَابِرُ جَوَائِزُ اللَّهِ لَیسَتْ کَجَوَائِزِ هَۆُلَاءِ الْمُلُوکِ ثُمَّ قَالَ: هُوَ یوْمُ الْجَوَائِز

جابر از امام باقر علیه السّلام روایت کرده‏ که آن حضرت فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود:

چون روز اول شوّال فرا مى ‏رسد منادیى ندا مى‏ کند: اى مۆمنان در این صبحگاه بشتابید براى جوائزتان .[که به پاداش عبادات رمضان می‏دهند] سپس فرمود: اى جابر جوائز خداوند متعال که مانند جوائز این پادشاهان نیست.آنگاه فرمود: امروز روز جائزه است.

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

نهنی و نبارک لکم عید الفطر المبارک و اسعدالله ایامکم

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

عید فطر، عید بندگی مبارک باد.

دیو فقر

غَاْلَبْتُ کُلَّ شَدِیْدَة ٍ فَغَلَبْتُهَا

وَالْفَقْرُ غَاْلَبنِیْ فَأَصْبَحَ غَالبِی

با هر سختی جنگیدم و بر آن پیروز شدم

و فقر با من جنگید و بر من پیروز گشت

إن أبدهِ یصفح وإن لم أبده

یَقْتُلْ فَقُبِّحَ وَجْهُهُ مِنْ صَاْحِبِ

اگر آن را آشکار کنم در می گذرد و اگر آشکار نکنم

می کشد، پس چنین همراهی رویش زشت باد

دیوان امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام

صفحه 16

جمع و ترتیب: عبدالعزیز الکرم

فریب

دیشب مستند «فریب» را می دیدم، مستندی که به دنبال جواب یک سوال اساسی است هر چند نسبت به فتنه ها و حوادث از سال 88 تا 98 نگاهی گذرا دارد و خبر از فتنه ای بزرگ می دهد که هدف این فتنه رهبری است، اما سوال اساسی این است که آیا جلسه ای بین دکتر روحانی؛ رئیس جمهور کشورمان و فردی اسرائیلی در سال 1365 برگزار شده است؟ چه مباحث و حرف هایی در این مذاکرات رد و بدل شده است؟

در ادامه، این مستند و صحبت های دکتر عباسی و اخبار شکایت معاونت حقوقی رئیس جمهور از رئیس اندیشکده یقین و البته خبر برائت ایشان، مخاطب به این نتیجه می رساند که چنین جلسه ای و چنان مذاکره ای رخ داده است و الّا تبرئه معنا نداشت مگر آنکه مستندات ارائه گردد.

لینک مشاهده و دانلود مستند فریب

اما چند سوال:

1- فردا روز قدس است؛ روز دفاع از مظلوم و فریاد بر سر مستکبر، اما هنگامی که رئیس جمهور مملکت با فردی اسرائیلی مذاکراتی داشته و راهکارهایی برای مقابله با امام راحل و انقلاب و نظام به او می دهد، چطور می توان پذیرفت که مقابله ی ایران و اسرائیل واقعی است و دعوای زرگری نیست به خصوص که این مطلب را در نظر بگیریم که حسن روحانی از ابتدای انقلاب مسئولیت های مختلفی را بر عهده داشته و در زمان جنگ (و از جمله سال 65 که ملاقات در آن سال صورت گرفته بود) مسئولیت پشتیبانی جنگ را بر عهده داشته و سال ها دبیر شورای امنیت ملی بوده است؟ (من بر این باورم که مقابله کاملا واقعی است و بر اساس مبانی دینی و البته انقلابی است ، اما با وجود این رفتاری که رئیس جمهور که از جریان غرب گرا به شمار می آید، داشت و در برابر این رفتار به هیچ قوه و دستگاهی جوابگو نیست و مواخذه هم نمی شود، این سوال بالاخره خودی نشان می دهد.)

2- خیلی از جریان های معاند نظام و انقلاب و به خصوص وهابی ها همیشه این شبهه را مطرح می کنند: ایران در حالی دم از مبارزه با رژیم غاصب اسرائیل می زند، که یکی از بیشترین اعانه های جمع شده برای کمک به اسرائیل توسط یهودی های ایران جمع شده و به آنجا فرستاده می شود، اما عجیب است که همین جریان ها سوال شماره یک را مطرح نمی کنند و به آن اهمیتی نمی دهند، آیا دست های پشت پرده ی این جریانات اعمال قدرت کرده تا جایگاه رئیس جمهوری که با آن ها مرتبط است، بیش از این خدشه دار نشود و پس از پایان دوره ی او و تبدیل شدن به مهره ای سوخته، از این ماجرا سوء استفاده کنند؟

3- وقتی حمید رسائی از اتهام نشر اکاذیب در مورد دو تابعیتی بودن رئیس جمهور و دزدی بودن رساله ی دکترای او تبرئه می شود و حسن عباسی از همین اتهام در رابطه با ملاقات حسن روحانی با فردی اسرائیلی نیز تبرئه می گردد، دستگاه های اطلاعاتی و نظارتی و قوه ی قضائیه چرا اقدامی نمی کنند؟ آیا مصالحی مانند جلوگیری از ایجاد فتنه و آشوب و تظاهرات را در نظر دارند؟ آیا رئیس جدید قوه قضائیه به این دلیل کاری نمی کند تا متهم نشود به دلیل شکست در انتخابات ریاست جمهوری،  در حال انتقام گیری است؟

بگذریم...

اما تا به کی، که این نه گذشت و نه می گذرد