شفاعت جلوه برتر رحمت

#معرفی_کتاب #شفاعت_جلوه_برتر_رحمت

#کلام_معاد

#شفاعت

شفاعت از جمله مفاهیم اسلامی است که از گذشته های دور میان فرقه های مختلف اسلامی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است؛ از آن زمان که معتزله به کلی منکر آن شدند و در زمان ما نیز به تبع آن ها بعضی نویسندگان به انکار آن پرداختند و برای آیات متضمن لفظ و معانی شفاعت و هم خانواده های آن معانی دیگر ساختند و پرداختند تا زمان ابن تیمیه و وهابی های این عصر که به انکار استشفاع(طلب شفاعت) از انبیا و اولیا قیام کرده و آن را شرک در الوهیت(عبودیت) شمرده اند.

کتاب « #شفاعت_جلوه_برتر_رحمت » که برگرفته از آثار آیت الله جوادی آملی است و عمده مطالبش از دو کتاب تفسیر #تسنیم و #معاد_در_قرآن (تفسیر موضوعی قرآن) می باشد به بررسی مفهوم شفاعت، امکان آن، وقوعش، شرک نبودن استشفاع و شفیعان پرداخته است.

این کتاب از پنج بخش تشکیل شده است:

بخش اول: کلیات که در آن معنا و مفهوم شفاعت، امکان آن، گستره و اقسامش و نظر فرقه های کلامی در مورد شفاعت مورد بررسی قرار گرفته است.

بخش دوم: شفاعت در قرآن و روایات که دارای دو فصل شفاعت در قرآن کریم و شفاعت در روایات می باشد.

بخش سوم: شفاعت کنندگان که در آن شانزده فرد و گروه شفاعت کننده را نام می برد.

بخش چهارم: شفاعت شوندگان که عبارتند از پسندیدگان الهی و اصحاب یمین. در این بخش دو دسته محرومان از شفاعت را نام می برد؛ دشمنان آل محمد صلّی اللّه علیه و آله و ناصبی ها.

بخش پنجم: شبهات شفاعت که به هفت شبهه در موضوع شفاعت پاسخ گفته شده است.

نه جبر نه تفویض

#برشی_از_یک_کتاب

#اعتقادی_عدل

اوامر قرآن، نشان بطلان نظریه ی «جبر» است؛ زیرا صدور امر وقتی است که مأمور، قدرت بر اطاعت داشته باشد، و کسی که مجبور است و فاعل فعل خود نیست، قدرت بر اطاعت ندارد و صدور امر، نسبت به او لغو بوده و عاقلانه نیست.

نواهی قرآن، بطلان نظریه ی «تفویض» را اعلام می کند.

نهی، دلیلی است بر منع، دلیلی است برناروا و حرام بودن، نشانی است از وجود منع قانونی، ضد تفویض است.

راه قرآن، آیت الله سید رضا صدر، صص 34-35

مقام محمود

#برشی_از_یک_کتاب

#اعتقادی_معاد

خدای سبحان به رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم وعده داده است که او را به مقام محمود می رساند:«وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَىٰ أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا»؛ پاسی از شب را به نافله پرداز تا پروردگارت تو را به مقام محمود برانگیزد. از این بیان قرآنی بی آنکه قید و خصوصیتی برای آن مقام ذکر کند، برمی آید که آن حضرت از عالی ترین درجه شفاعت برخوردار است؛ به گونه ای که همه، حتی شفیعان دیگر نیز از آن بهره‌مند می شوند؛ یعنی مقام محمود، مطلق است پس همگان حامد اویند. این گونه ثناگویی نشان آن است که همگان از چنین مقامی بهره می برند. پس صاحب این مقام باید «رحمة للعالمین» و شفیع همگان باشد.
از این رو، در تفسیر این آیه آمده است که مقام محمود مقام شفاعت است و همه، حتی انبیا به شفاعت پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلم امید دارند. به بیان دیگر، اگر شفاعت آن حضرت ویژه ی گنهکاران بود، او محمود خصوص گنهکاران بود نه محمود مطلق.
به این ترتیب، معنای سخن امام باقر علیه السلام که آیه «و لَسَوفَ یُعطیکَ رَبُّکَ فَتَرضی» را امید بخش ترین آیه نزد اهل بیت علیهم السلام معرفی می کند، مشخص می شود؛ زیرا بر اساس این آیه، خدای سبحان آنقدر به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم عطا می کند که آن حضرت راضی شود و مسلم است، رسولی که «رَحمةً لِلعالمین» و «بِالمُؤمِنین رَءوفٌ رحیم» است، به عذاب عده ای از مؤمنان گنهکار در آتش جهنم راضی نمی شود؛ بلکه به شفاعت او همه آنان نجات می یابند.

شفاعت جلوه برتر رحمت، برگرفته از آثار آیت الله جوادی آملی، صفحات 100 الی 102

دروغ محض مسئولین

آیت الله محسن حیدری، در خطبه های نماز جمعه:

به خدا قسم مسئولینی که میگویند آب فقط برای شرب منتقل میشود دروغ میگویند این دروغ محض است، در برابر درگاه اللهی توبه کنید، ما خبر داریم این آبها به کجا میرود.

در حال حاضر یک میلیارد و دویست و هشتاد و چهار میلیون متر مکعب آب از کارون منتقل میشود، درحالی که حداکثر نیاز برای برای استانهای نیازمند آب شرب 400الی 500 میلیون متر مکعب است، اضافه این انتقال ها برای کشاورزی، شلتوک کاری، صنعت و فضای سبز منتقل میشود.

همراهی امام علی علیه السلام با حق

از جمله احادیث قطعى که درباره امیر مؤمنان على علیه السلام نقل شده این حدیث است که رسول خدا صلى اللّه علیه وآله فرموده است:

#علی مع الحق والحق مع علی... .

على با #حق است و حق با على است.

این حدیث از روایات قطعى است که بیش از بیست تن از صحابه آن را روایت کرده اند، از جمله:

امیر مؤمنان على علیه السلام، ابوبکر، ابوذر، عمّار، عبداللّه بن عبّاس، ابو سعید خُدرى، سلمان، ابو ایّوب انصارى، جابر بن عبداللّه، سعد بن ابى وَقّاص، عایشه، اُمّ سَلَمه و... .

این حدیث را بیش از یکصد نفر از حافظان، عالمان و محدّثان اهل تسنن آورده اند که برخى از نامداران و موثّقین آن ها در نظر اهل تسنّن عبارتند از: