پایه گذار تشیع

#برشی_از_یک_کتاب

#کلام_فرق_و_ادیان

تشیع از ابداعات فارس ها نمی باشد (آن ها پایه گذارش نبودند) مگر نزد دلقک های تاریخ. عرب ها در شیعه شدن سبقت داشتند و همان ها بودند که آن را وارد سرزمین فارس کردند و دلیل بر این مطلب آن است که اکثر علمای بزرگ اهل سنت در (علوم) تفسیر، حدیث، ادبیات و لغت فارس بودند. و ایران بر سنت اموی در دشنام [امام] علی علیه السلام و لعن کردن او در مساجد و بر بالای منبرها باقی ماند، بلکه [بالاتر] بعضی از شهرهای ایران مانند اصفهان در زمان عمر بن عبدالعزیز نپذیرفتند که از لعن کردن [امام] علی  علیه السلام باز گردند و از اجابت دستور او(عمر بن عبدالعزیز) سر باز زدند.

و لم یکن التشیّع من ابداع الفرس إلّا عند مهرجی التاریخ، فالعرب سبّاقون إلی التشیّع... و هم الذین ادخلوه إلی فارس و الدلیل علی ذلک: إنّ معظم علماء اهل السنّة الکبار فی التفسیر و الحدیث و الأدب و اللغة ... هم من الفرس. و بقیت ایران علی السنّة الأمویة فی سبّ علی [علیه السلام] و لعنه فی المساجد و علی المنابر. بل إنّ بعض المدن الإیرانیة رفضت أن تحید عن لعن الإمام علی [علیه السلام] فی عهد عمر بن عبدالعزیز و أبت الإستجابة لقراره کمدینة اصفهان.

ادریس الحسینی، لقد شیّعنی الحسین الإنتقال الصعب فی رحاب المعتقد و المذهب، صفحه 94 ،الطبعة الثالثة، 1995 م-1416 ه، دارالنخیل للطباعة و النشر، بیروت

گروه نجات یافته

#برشی_از_یک_کتاب

موضوع #کلام

کتاب #الاصول_العامة_لمسائل_الإمامة

نویسنده #علی_حسینی_میلانی

(ترجمه)

علامه حلی ره نقل کرده است که از خواجه نصیر الدین طوسی ره سوال شد: دلیل شما بر امامت اهل بیت علیهم السلام چیست؟

ایشان جواب دادند: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: امت من به هفتاد و سه فرقه تقسیم می شود، که یک گروه از ایشان نجات پیدا می کند و باقی در آتش می سوزند. و حضرتشان که صلوات خدا بر او و خاندانش باد گروه نجات یافته و هلاک شده را در حدیث صحیح دیگری که بر آن اتفاق شده است با این سخن خویش معین کرده اند: مَثَل اهل بیت من همانند کشتی نوح است، هر کس سوار آن کشتی شد نجات پیدا کرد و هر آنکه باز ماند غرق شد. 

بنابراین ما گروه نجات یافته را مذهب شیعه ی امامیه یافتیم، چرا که ایشان از تمام مذاهب جدا شدند و تمام مذاهب در اصول عقائد مشترک اند.

صفحه 122

انسان هادی و هابط

#برشی از یک کتاب

 موضوع #کلام

کتاب #امامت_و_دموکراسی

نویسنده #سید_محمد_صادق_موسوی_جزائری

مفهوم شیعی امامت٬ بر خلاف تصور آن نزد اهل سنت٬ بر تقسیم بندی همه ی انسان ها به دو گروه انسان هادی و هابط (سقوط یافته) مبتنی است. انسان هابط٬ انسانی است که مورد خطاب «اهبطوا الی الارض» قرار گرفته است و به زمین ظلمت ساران ماده و طبیعت٬ تبعید شده است٬ در حالی که آمدن انسان هادی٬ از مقوله ی هبوط و سقوط نیست٬ بلکه از مقوله ی فرستاده شدن و مأموریت (و به اصطلاح کلامی٬ از مقوله ی لطف الهی) است؛ مأموریت برای هدایت که جامع تزکیه و تعلیم و تربیت و سیاست است؛ یعنی ساختن فرد و جامعه.

و این فرستاده شدن و مأموریت از سوی خداوند متعال٬ یا بی واسطه( پیامبران ) یا با واسطه ( اوصیا و امامان ) است.

صفحه ۳۰