آیاسار

عَنْ عَائِشَةَ: أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ [وَ آلِه] وَسَلَّمَ، قَالَ: وَهُوَ فِی مَرَضِهِ الَّذِی تُوُفِّیَ فِیهِ:
«یَا فَاطِمَةُ، أَلَا تَرْضَیْنَ أَنْ تَکُونِی سَیِّدَةَ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وَسَیِّدَةَ نِسَاءِ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَسَیِّدَةَ نِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ؟»

هَذَا إِسْنَادٌ صَحِیحٌ، وَلَمْ یُخَرِّجَاهُ هَکَذَا.

المستدرک علی الصحیحین للحاکم النیسابوری، کتاب معرفة الصحابة، باب ذکر مناقب فاطمة بنت رسول اللّه صلّی اللّه علیه [و آله] ح 4740، (الطبعة الأولی 1411ه-1990م، دار الکتب العلمیّة-بیروت، ج3، ص 170)

عائشه [همسر پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله] گفت: رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله در همان بیماری که در اثر آن رحلت کردند، فرمودند:
ای فاطمه! آیا راضی نمی شوی که سرور زنان عالم و سرور زنان این امت و سرور همسران مومنان باشی؟

[حاکم نیشابوری نویسنده ی مستدرک می گوید:] سند این حدیث صحیح است و [بخاری و مسلم] به این شکل آن را نقل نکرده اند.

*** هیچ کس جز علی علیه السلام شایسته نبود که مردت باشد، و هیچ کس هم به اندازه او از رفتنت غمگین نشد.
*** تو سرور زنان مومنانی و مردت سرور مومنان، که زن و شوهر باید کفو هم باشند.
*** علیِ تو جدا کننده ی بهشتیان از جهنمیان است؛ در هر که بوی و خوی فاطمه ببیند به بهشت راهنمایی اش می کند و در هر که نبیند به جهنم، که تو فاطمه ای؛ بریده و دور شده از آتش، خودش و ذریه اش و شیعیانش.