دیشب مستند «فریب» را می دیدم، مستندی که به دنبال جواب یک سوال اساسی است هر چند نسبت به فتنه ها و حوادث از سال 88 تا 98 نگاهی گذرا دارد و خبر از فتنه ای بزرگ می دهد که هدف این فتنه رهبری است، اما سوال اساسی این است که آیا جلسه ای بین دکتر روحانی؛ رئیس جمهور کشورمان و فردی اسرائیلی در سال 1365 برگزار شده است؟ چه مباحث و حرف هایی در این مذاکرات رد و بدل شده است؟
در ادامه، این مستند و صحبت های دکتر عباسی و اخبار شکایت معاونت حقوقی رئیس جمهور از رئیس اندیشکده یقین و البته خبر برائت ایشان، مخاطب به این نتیجه می رساند که چنین جلسه ای و چنان مذاکره ای رخ داده است و الّا تبرئه معنا نداشت مگر آنکه مستندات ارائه گردد.
لینک مشاهده و دانلود مستند فریب
اما چند سوال:
1- فردا روز قدس است؛ روز دفاع از مظلوم و فریاد بر سر مستکبر، اما هنگامی که رئیس جمهور مملکت با فردی اسرائیلی مذاکراتی داشته و راهکارهایی برای مقابله با امام راحل و انقلاب و نظام به او می دهد، چطور می توان پذیرفت که مقابله ی ایران و اسرائیل واقعی است و دعوای زرگری نیست به خصوص که این مطلب را در نظر بگیریم که حسن روحانی از ابتدای انقلاب مسئولیت های مختلفی را بر عهده داشته و در زمان جنگ (و از جمله سال 65 که ملاقات در آن سال صورت گرفته بود) مسئولیت پشتیبانی جنگ را بر عهده داشته و سال ها دبیر شورای امنیت ملی بوده است؟ (من بر این باورم که مقابله کاملا واقعی است و بر اساس مبانی دینی و البته انقلابی است ، اما با وجود این رفتاری که رئیس جمهور که از جریان غرب گرا به شمار می آید، داشت و در برابر این رفتار به هیچ قوه و دستگاهی جوابگو نیست و مواخذه هم نمی شود، این سوال بالاخره خودی نشان می دهد.)
2- خیلی از جریان های معاند نظام و انقلاب و به خصوص وهابی ها همیشه این شبهه را مطرح می کنند: ایران در حالی دم از مبارزه با رژیم غاصب اسرائیل می زند، که یکی از بیشترین اعانه های جمع شده برای کمک به اسرائیل توسط یهودی های ایران جمع شده و به آنجا فرستاده می شود، اما عجیب است که همین جریان ها سوال شماره یک را مطرح نمی کنند و به آن اهمیتی نمی دهند، آیا دست های پشت پرده ی این جریانات اعمال قدرت کرده تا جایگاه رئیس جمهوری که با آن ها مرتبط است، بیش از این خدشه دار نشود و پس از پایان دوره ی او و تبدیل شدن به مهره ای سوخته، از این ماجرا سوء استفاده کنند؟
3- وقتی حمید رسائی از اتهام نشر اکاذیب در مورد دو تابعیتی بودن رئیس جمهور و دزدی بودن رساله ی دکترای او تبرئه می شود و حسن عباسی از همین اتهام در رابطه با ملاقات حسن روحانی با فردی اسرائیلی نیز تبرئه می گردد، دستگاه های اطلاعاتی و نظارتی و قوه ی قضائیه چرا اقدامی نمی کنند؟ آیا مصالحی مانند جلوگیری از ایجاد فتنه و آشوب و تظاهرات را در نظر دارند؟ آیا رئیس جدید قوه قضائیه به این دلیل کاری نمی کند تا متهم نشود به دلیل شکست در انتخابات ریاست جمهوری، در حال انتقام گیری است؟
بگذریم...
اما تا به کی، که این نه گذشت و نه می گذرد
شهوتِ نوشتن چیست؟!!!
شهوت نوشتن یعنی میل شدید به نوشتن و خواستن آن بدون اینکه بدانی چه می خواهی بنویسی، برای که می خواهی بنویسی و اساسا چرا می خواهی بنویسی و هدفت چیست؟!
من...
می خواستم خودم را معرفی کنم اما مهم نیست، اصلا مهم نیست که من کی هستم، من هم یک آدم مثل بقیه ی آدم ها، البته نمی شود گفت مثل بقیه ی آدم ها! ولی بی نظیر و بی مانند نیستم و افرادشبیه به من زیاد هستند!
چقدر سخت شروع کردم، انگار که کلمات را مثل گوشت بز که مدام باید جویده شود تا بلکه نرم گردد و گلوگیر نشود، می جوم.
(این داستان کوتاه ارزش چاپ ندارد ولی شاید ارزش خواندن داشته باشد)
شغال سر بر آستان کفتار سایید و به پابوسی شتافت و در حالی که از فرط خوشحالی در پوست خود نمی گنجید، گفت: تمام شد سرورم، تمام شد؛ شیر جنگل بی یال و کوپال گوشه ای افتاده و وقت سورچرانی و خوش گذرانی است، نفس های آخرش را دارد می کشد و کمی دست بجنبانید، ده دوازده درخت آن طرف تر، زیر کهنسال ترین درخت جنگل او را می بینید که آخرین لحظات عمرش را می گذراند و نفسش به خس خس افتاده است. حیف است ای سرور جدید تمام جنگل سرسبز، این صحنه را از دست بدهید و کیفور و سرمست از این پیروزی نشوید.
1396/9/9
…
…
…
/\
1397/9/9
سلام عزیزدلم
چند وقتی است می خواهی برایت بنویسم- طاقچه بالا میگذارم که کم نیاورم، انگار که نویسنده ی بزرگی چون تولستوی، داستایوسکی، کافکا یا جین آستین هستم!!! البته این آخری که نیستم، آخر او زن است و هیچ نشان زنانگی در من نیست!!- اولین سالگر عقد و همراهی و همنوایی و هم نفسی مان بهترین فرصت است برای از تو نوشتن، برای تو نوشتن.
یک سال به اندازه یک پلک به هم زدن گذشت، اما خوش گذشت، به خوبی گذشت. با وجود تک دعوا و قهرهایی که از قدیم گفته اند نمک زندگی است و در واقع نشان دهنده ی تفاوت ها و تغایرها است، این یک سال با عشق گذشت، و این عشق البته به نظر من ثمره ی گذشتن و ایثار و با صفایی و بی ریایی و آسان گرفتن و اعتقاد به ساده زیستن تو است. به عبارت ساده تر و صریح تر و شفاف تر، این عشق ثمره و نتیجه ی بودن تو است.
اگر به سال گذشته برگردم و تصویر تو را بار دیگر نشانم دهند و برای آشنایی با تو و صحبت های اولیه دوازده ساعت مسافرت به استانی دیگر را در پیش گیرم و نگاهم یک لحظه با نگاهت برخورد کند و یک ساعت صحبت کنیم و دو ماه و نیم فاصله بیفتد بین این صحبت و عقد و برای انجام مراسم عقد، از اهواز تا اردبیل را مسافرت کنم - اینها همه، خلاصه ی تمام اتفاقاتی بود که از لحظه ی دیدن عکس همسرم تا عقد برای من و او اتفاق افتاد- بار دیگر این پروسه طولانی را انجام خواهم داد و از تمام کردن و به انجام رساندنش پشیمان نبودم و نیستم و نخواهم بود، بلکه با تمام وجود پذیرایش هستم چرا که زندگی یعنی عشق و عشق بدون تو برای من معنایی ندارد.- جمله ی کلیشه ای که اگر نباشد انگار که اصلا هیچ ننوشته ای!!-
پس،
سالگرد یکی شدن مان مبارک همسر عزیزتر از جانم.-جمله ای که همسرم بعد از شنیدن آن اصرار داشت روی کیک بنویسیم اما مخالفت کردم چون این ادا و اطوار را دوست ندارم، هر چند اگر هم می خواستیم بنویسیم نمی شد، چون که کیک سفارش ندادیم و کیک آماده ای که گرفتیم، جایی برا نوشتن نداشت!!-
*-* نکته: از خواب بیدار شدی، این مطلب رو خوندی و ذوق زده شدی، احتمالا ان لحظه خوابم پس لطفا منو از خواب بیدار نکن و بذار بخوابم- این نکته را برای همسرم نوشتم اما همان لحظه که این نوشته را در شبکه ی اجتماعی واتس آپ ارسال کردم، از خواب بیدار شد و من غافلگیر شدم، از قدیم گفته اند: چاه مکن بهر کسی، اول خودت بعدا کسی. البته خدا همیشه از اینجور چاه ها نصیب کند-